Gisteroggend lees ek die opskrifte op Beeld dat Koeberg se "glipsie" ons 7 miljard rand gekos het. Nou, ek het nie die berig gelees nie - koerantopskrifte langs die pad is die naaste wat ek kom aan 'n koerant .... Maar die opskrif het my tog aan die dink gesit.
Ja, iemand het iewers 'n fout gemaak en dit het ons belastingbetalers verskriklik baie geld gekos, om nie eens te praat van die frustrasie om nie altyd krag te hê nie, maar tevrede te wees met Eskom se dankie dat ons ons krag gebruik beperk, al betaal ons vir hierdie diens! En ek kan seker nog verskriklik baie aangaan, maar ek bewaar vandag my hart!
Want kom ons dink bietjie hieroor - hoeveel kere maak ons nie ook "glipsies" nie? Of dit nou is om onredelik te wees met ons kinders, of ongeduldig met die kasier in die inkopiesentrum of vir iemand iets toe te snou wat voor jou inry of om waar ookal iemand anders te benadeel ....
Niemand van ons is sonder foute en beleef elke dag 'n hemel op aarde dag nie! Wat kos daardie "glipsies" ons? Of iemand anders betaal die prys, nie ons nie - soos daardie liedjie van Casting Crowns - Just another birtday - waar die dogter wag vir haar pa om haar te bel met haar verjaarsdag en hoe sy aanvanklik verskonings maak en dink dit is OK, maar soos sy ouer word besef, dit is nie OK nie. Tot sy uiteindelik vrede vind by haar Hemelse Pappa wat die ENIGSTE EEN is wat ons nooit sal teleurstel nie! (Luister gerus daarna by: www.youtube.com/watch?v=-Tu6NQ4L01w)
Maar ons kan dit anders doen! Al het ons reeds tonne foute gemaak, kan ons klaar maak daarmee en weer elke dag genade vind by Vader wat vir ons eerste liefgehad het en steeds lief is.
Ek is besig om aan 'n projek te werk waar ek 12 inspirasie oomblikke geskryf deur Prof Ronny Webber-Youngman (hy is die Hoof van die Mynbou Ingeneursdepartement by UP) op CD sit en ek is telkens so aangeraak deur hierdie gedeeltes wat hy deel want ek weet dit is ook sy lewensfilosofie waarvolgens hy leef.
Ek deel graag met julle hierdie een. Ronny skryf "It was during a visit to a pastor friend of mine in Scotland, Reverend Jan Steyn in 2013 that I was introduced to one of the most inspiring websites one can find, namely Ted.com. I was then introduced to Benjamin Zander as one of the best motivational, no rather best inspirational speakers that I have ever seen or heard. It was a life changing experience. If you never liked or listened to classical music and the message that Benjamin drew from it, be warned, it can also change your life. Until now it still remains one of my most favourite inspirational talks I ever listened to. Are you the conductor in your own life and do you make other people’s eyes shine? Well then go and listen to Benjamin and I hope you enjoy it as much as I did."
http://www.ted.com/talks/benjamin_zander_on_music_and_passion
Hierdie stuk het met my gepraat want aan die einde van laas jaar het ek besef dat ek die hele tyd in die toekoms leef. Ek moet my lewe tot op die haar toe beplan net om te voel ek kom by alles en almal uit en deur dit so te doen leef ek in die toekoms want ek mis vandag! Is ek besig om net so bietjie stadiger te beweeg sodat ek kan hoor die stories wat my kinders my vandag wil vertel? Vrydagaand was vir my so 'n oomblik. Malcolm het vroëer die week bedank want hy het ander werk gekry waaroor ons baie dankbaar is vir die nuwe geleentheid. Maar dit was dan ook ons laaste krieketwedstryd wat ons kon gaan kyk in sy mooi kantoor by Supersport park. Elke keer wat ek daar 'n wedstryd gaan kyk en beleef het, dan het ek geweet - hierdie is slegs vir 'n seisoen - ek moet dit waardeer en nie as vanselfsprekend aanneem nie! Mens kom mos op sulke plekke - veral as mens so vir lank by een plek werk - April sou Malcolm 6 jaar by die Titans gewees het. Maar die aand was so anders - Graham het maats gehad saam met wie hy op die pawiljoen ("stands") gaan sit het, Shauwn en Jason het heerlik op die gras gaan speel want daar was nie so baie mense nie, Malcolm het die aand (eerste keer wat hy daar werk) in die Presidensiële losie gesit! En ek was alleen in sy kantoor. Ek kon oor soveel goed dink en terugkyk en dankbaar wees vir hierdie seisoen - geleenthede wat ons gehad het, lang ure wat ons daar deurgebring het, goeie en slegte tye - watter werk het dit nie?
Maar deurentyd was daar 'n diepe dankbaarheid in my binneste. Ek kon in die oomblik inklim, die skuifdeure in sy kantoor wawyd oopmaak en op die bank sit, die klanke en opgewondenheid buite hoor en sien hoe daar viere en sesse gemoker word :-) Oppad huis toe sien ek die maan raak wat amper, amper vol is. En ek onthou hoe ons in die woestyn die vakansie elke aand gewag het vir wanneer gaan die maan vol wees ... En net daar besluit ek toe as ek tuis kom, gaan ek nog so bietjie langer in die oomblik bly. Die kinders is bed toe en ek het op die trampolien gaan lê en sterre kyk!!! Wat 'n voorreg om die lewe so bietjie stadiger te kan draai met tye en net sulke asemskep oomblikke te kan beleef. Om weer te besef hoe klein ons werklik is en waarmee hou ons ons so besig?!
Soos Benjamin Zander vra - blink die mense om jou se oë? Mag die Here ons krag gee om hierdie jaar anders aan te pak! Mag Hy ons genadig wees om in die oomblik te leef en nie in die toekoms nie. Mag ons almal om ons inspireer om Hom eerste te soek en by Hom vrede te vind en wanneer ons daardie vrede vind dat dit sal oorloop na almal met wie ons elke dag te doene kry.
Seën vir julle elkeen tot ons weer kuier
Estelle
PS: Pretorianers, ek laat weet ook net die Lewe in Oorvloed seminaar is in Pretoria van 6 - 8 Maart - moenie dit mis nie! (loer op die webwerf vir meer inligting of 'n datum in jou omgewing http://infreedomandhealth.co.za/)
Wednesday, February 11, 2015
Saturday, January 17, 2015
2015
Ons het hierdie jaar ingegaan in Namibië. Wat 'n voorreg was dit nie. Om die eenvoud te beleef van hierdie Himba mense en die allermooiste skoonheid van die natuur - die paaie wat ons gery het, het ek nooit eers gedroom sou ons kon ry nie - wat nog van geleentheid kry om te ry nie... Die kontraste tussen klip en sand en dan gelykte en dan weer berge was verstommend.
Einde 2014 voor ons met vakansie gegaan het, kom ek agter dat ek 'n geestelike honger het. Ek was fisies en emosioneel MOEG en uitgeput, maar geestelik HONGER! So staan ek voor my boekrak en dink wat gaan ek die vakansie lees? Die boek wat se titel vir my uitstaan is 'n boek wat ek 20 jaar gelede gelees het met die titel Come away my beloved geskryf deur Frances J Roberts. Dis kort stukkies, maar bevat soveel waarheid van wie God is! Ek neem die boek saam op ons reis. En soos ek lees, is dit soos sy in haar voorwoord geskryf het ook vir my:
"Wether you are just beginning your Christian walk or have grown into a fuller stature in Christ, you will be equally challenged and helped. Some books give instruction for Christian Living; others inspire to greater devotion. Come Away, My beloved will do both as you open your soul to its living message."
Langs die watergat in Etosha een oggend lees ek 'n stukkie uit die boek met die titel On the waters of sorrow - ek haal aan:
"As I have opened thine eyes to see, so shall I open thine ears ro hear, and ye shall come to know Me even as did Moses, yea in a face-to-face relationship.
For I shall remove the veil that separates Me from thee and ye shall know Me as thy dearest Friend and thy truest Comforter." (P16)
Dit herinner my onmiddelik aan 'n belewenis wat ek een oggend in Puros (dis woestyn) gehad het, toe ek stil word: Ek raak bewus daarvan dat Moses ook soos die himbas wat met hulle vee trek na waar daar weivelde is, getrek het in die woestyn. Hierdie gedagte het vir my die Bybel soveel meer 'real' gemaak!
Ek lees 'n ander oggend:
Hulle het vir die vrou gesê: “Ons glo nie net meer op grond van wat jy gesê het nie; ons het nou self gehoor wat Hy sê, en ons weet dat Hy regtig die Verlosser van die wêreld is.” (JOHANNES 4:42 NLV)
Dit is die storie van Jesus se ontmoeting met die Samaritaanse vrou. Die vraag wat by my opkom is: Glo ek omdat ek self gehoor het of op grond van iemand anders se getuienis?
In 2015 beleef ek net dat Vader ons nog nader na Hom wil trek! In alles wat ons is, moet ons Hom eerste vertrou. Kom ek verduidelik:
31 Desember moes ons vriende hulle sleepwa in Oropembe los nadat beide die vere gebreek het en ons net nie kon regkom om dit reggemaak te kry sodat die wa kan ry tot in SA nie. So, verdeel ons die vrag tussen die twee voertuie. Nou moet julle weet, ons het geen opvangs gehad al vir baie lank nie en ook 4 dae geen krag nie. Alles is dus teen die tyd pap.
Ons ry van Oropembe na die Marble mines waar ons die aand gaan oorslaap - 25 km neem ons 'n uur! Die pad is sleg, maar die omgewing is baie mooi - soos ons nou reeds al gewoond is aan :-) ry stadig en geniet die omgewing - drink die skoonheid van God se skepping behoorlik in.
Daardie nag kan ons nie slaap nie. Ek lees op 'n stadium'n boodskap wat Sanet al 25 Desember gestuur het as 'n seënwens vir 2015:
Isa 41:10 Wees nie bevrees nie, want Ek is met jou; kyk nie angstig rond nie, want Ek is jou God. Ek versterk jou, ook help Ek jou, ook ondersteun Ek jou met my reddende regterhand.
Hieride Woord kom gee vir my rus en vrede vir ons reis vorentoe. Min het ek geweet dat die 2de Januarie ons splinternuwe sleepwa se wiel morsaf sou breek van die as af! Op 'n mooi pad in Etosha het die wiel net afgebreek. Weer het ek net besef een oggend toe ek uit Come away My beloved lees Dependance on God en The burden Bearer dat ons nie weet hoe die toekoms lyk nie, maar Vader is reeds daarin - hy het reeds die planne gemaak vir elke uitdaging wat gaan kom. Dit sluit so mooi aan by iets wat ek geleer het toe ek Graham Cooke se boodskappe oor Identeit geluister het - hy het ook hierdie ding kom sê - vir elke probleem is daar reeds 'n oplossing. Ons moet net vra, Here hoe nou?
Hy het voorsien! Jurgens het gereël dat ons 'n as van 'n sleepwa wat reeds verkoop was (die eienaar moes dit net nog kom haal en het toestemming gegee dat ons dit mag kry!) van Windhoek na Outjo courier sodat die manne dit kon gaan haal en op ons sleepwa sit sodat ons steeds betyds terug kon kom SA toe. Prys die Here vir Sy voorsiening. Ons wag steeds om te hoor of Jurgens ons sleepwa gaan vervang of regmaak - ek hoop vir vervang, maar het vrede daaroor!
Iets anders wat ek beleef het die vakansie wat my diep geraak het, was "kindness". Ek onthou toe ons die Beth Moore kursus gedoen het oor die vrug van die Gees en gekom het by kindness het dit vir my uitgestaan want ek het nog nooit so daaroor gedink nie. Kom ek verduidelik:
Van Puros na die Marmble mines in Oropembe ry mens vir omtrent 17 km in die droë rivierloop. Dis baie dik sand. Maar die manne het die wiele goed afgeblaas en ons is gereed vir die avontuur wat wag. Ons val op 'n stadium vas en Albert moet ons kom uittrek, maar ons is rustig hieroor - dis deel van die avontuur. In die proses, kom daar 'n paar bakkies by ons langs wat dieselfde pad ry - vriendelike duitsers. Hulle vra of hulle kan help, maar die manne sê ons is reg - sal hulle nie asb net waar ons moet uitklim uit die rivierbedding vir ons klippe pak dat ons kan sien hoe om te ry nie? Want daar is nie padtekens nie! Ja, seker sê die Duitsers en daar gaan hulle.
Toe ons klaar uitgetrek is en besig is om Albert se sleepwa weer te haak, kom die een bakkie teruggery. Hy praat met die mans en verduidelik dat daar geen manier is wat ons (die Drysdales) met ons 2x4 en sleepwa daardie bult sal kan uitkom nie. Hy sal die sleepwa vir ons haak en dan kan ons agter hom aanry!
Ek het sommer gehuil. Hierdie man het nie nodig gehad om terug te draai om ons te kom help nie. Maar later verduidelik hy, dat hulle in die Sahara woestyn so vasgeval het en hoe hy moes sukkel en hy het gedink hy kan ons dit spaar!!! Hierdie was "kindness" wat my heeltemal anders laat kyk na my medemens wie se reis ek dalk kan help makliker maak!
Ook het ons toe ons teenspoed beleef het in Etosha soveel "kindness" beleef:
- die dame wat vir ons moes plek maak in die reeds vol bespreekte kamp omdat ons bespreking in 'n ander kamp was, maar ons nie tot daar kon ry nie.
- die vragmotor drywer wat op 'n Vrydagmiddag 15:30 vir Malcolm moes neem na waar die wa op sy maag lê en met groot gesukkel dit op die bak gehys het met die hyskraan.
- die verkoopsman, Arnold, in Windhoek wat sy beste gegee het om vir ons 'n plan te maak!
- die eienaar wat sy sleepwa se as vir ons afgestaan het.
Voorwaar gaan 2015 'n ander jaar wees :-) Mag hierdie boodskap julle bemoedig vir 2015 en mag jy aan die einde van 2015 ook jou eie stories kan vertel van hoe jy God se Hand in jou lewe kon sien, Sy stem kon hoor en nie net glo op grond van iemand anders se getuienis nie. Alles tot eer van Sy Wonderlike Naam.
Seën vir julle elkeen tot ons weer kuier.
Einde 2014 voor ons met vakansie gegaan het, kom ek agter dat ek 'n geestelike honger het. Ek was fisies en emosioneel MOEG en uitgeput, maar geestelik HONGER! So staan ek voor my boekrak en dink wat gaan ek die vakansie lees? Die boek wat se titel vir my uitstaan is 'n boek wat ek 20 jaar gelede gelees het met die titel Come away my beloved geskryf deur Frances J Roberts. Dis kort stukkies, maar bevat soveel waarheid van wie God is! Ek neem die boek saam op ons reis. En soos ek lees, is dit soos sy in haar voorwoord geskryf het ook vir my:
"Wether you are just beginning your Christian walk or have grown into a fuller stature in Christ, you will be equally challenged and helped. Some books give instruction for Christian Living; others inspire to greater devotion. Come Away, My beloved will do both as you open your soul to its living message."
Langs die watergat in Etosha een oggend lees ek 'n stukkie uit die boek met die titel On the waters of sorrow - ek haal aan:
"As I have opened thine eyes to see, so shall I open thine ears ro hear, and ye shall come to know Me even as did Moses, yea in a face-to-face relationship.
For I shall remove the veil that separates Me from thee and ye shall know Me as thy dearest Friend and thy truest Comforter." (P16)
Dit herinner my onmiddelik aan 'n belewenis wat ek een oggend in Puros (dis woestyn) gehad het, toe ek stil word: Ek raak bewus daarvan dat Moses ook soos die himbas wat met hulle vee trek na waar daar weivelde is, getrek het in die woestyn. Hierdie gedagte het vir my die Bybel soveel meer 'real' gemaak!
Ek lees 'n ander oggend:
Hulle het vir die vrou gesê: “Ons glo nie net meer op grond van wat jy gesê het nie; ons het nou self gehoor wat Hy sê, en ons weet dat Hy regtig die Verlosser van die wêreld is.” (JOHANNES 4:42 NLV)
Dit is die storie van Jesus se ontmoeting met die Samaritaanse vrou. Die vraag wat by my opkom is: Glo ek omdat ek self gehoor het of op grond van iemand anders se getuienis?
In 2015 beleef ek net dat Vader ons nog nader na Hom wil trek! In alles wat ons is, moet ons Hom eerste vertrou. Kom ek verduidelik:
31 Desember moes ons vriende hulle sleepwa in Oropembe los nadat beide die vere gebreek het en ons net nie kon regkom om dit reggemaak te kry sodat die wa kan ry tot in SA nie. So, verdeel ons die vrag tussen die twee voertuie. Nou moet julle weet, ons het geen opvangs gehad al vir baie lank nie en ook 4 dae geen krag nie. Alles is dus teen die tyd pap.
Ons ry van Oropembe na die Marble mines waar ons die aand gaan oorslaap - 25 km neem ons 'n uur! Die pad is sleg, maar die omgewing is baie mooi - soos ons nou reeds al gewoond is aan :-) ry stadig en geniet die omgewing - drink die skoonheid van God se skepping behoorlik in.
Daardie nag kan ons nie slaap nie. Ek lees op 'n stadium'n boodskap wat Sanet al 25 Desember gestuur het as 'n seënwens vir 2015:
Isa 41:10 Wees nie bevrees nie, want Ek is met jou; kyk nie angstig rond nie, want Ek is jou God. Ek versterk jou, ook help Ek jou, ook ondersteun Ek jou met my reddende regterhand.
Hieride Woord kom gee vir my rus en vrede vir ons reis vorentoe. Min het ek geweet dat die 2de Januarie ons splinternuwe sleepwa se wiel morsaf sou breek van die as af! Op 'n mooi pad in Etosha het die wiel net afgebreek. Weer het ek net besef een oggend toe ek uit Come away My beloved lees Dependance on God en The burden Bearer dat ons nie weet hoe die toekoms lyk nie, maar Vader is reeds daarin - hy het reeds die planne gemaak vir elke uitdaging wat gaan kom. Dit sluit so mooi aan by iets wat ek geleer het toe ek Graham Cooke se boodskappe oor Identeit geluister het - hy het ook hierdie ding kom sê - vir elke probleem is daar reeds 'n oplossing. Ons moet net vra, Here hoe nou?
Hy het voorsien! Jurgens het gereël dat ons 'n as van 'n sleepwa wat reeds verkoop was (die eienaar moes dit net nog kom haal en het toestemming gegee dat ons dit mag kry!) van Windhoek na Outjo courier sodat die manne dit kon gaan haal en op ons sleepwa sit sodat ons steeds betyds terug kon kom SA toe. Prys die Here vir Sy voorsiening. Ons wag steeds om te hoor of Jurgens ons sleepwa gaan vervang of regmaak - ek hoop vir vervang, maar het vrede daaroor!
Iets anders wat ek beleef het die vakansie wat my diep geraak het, was "kindness". Ek onthou toe ons die Beth Moore kursus gedoen het oor die vrug van die Gees en gekom het by kindness het dit vir my uitgestaan want ek het nog nooit so daaroor gedink nie. Kom ek verduidelik:
Van Puros na die Marmble mines in Oropembe ry mens vir omtrent 17 km in die droë rivierloop. Dis baie dik sand. Maar die manne het die wiele goed afgeblaas en ons is gereed vir die avontuur wat wag. Ons val op 'n stadium vas en Albert moet ons kom uittrek, maar ons is rustig hieroor - dis deel van die avontuur. In die proses, kom daar 'n paar bakkies by ons langs wat dieselfde pad ry - vriendelike duitsers. Hulle vra of hulle kan help, maar die manne sê ons is reg - sal hulle nie asb net waar ons moet uitklim uit die rivierbedding vir ons klippe pak dat ons kan sien hoe om te ry nie? Want daar is nie padtekens nie! Ja, seker sê die Duitsers en daar gaan hulle.
Toe ons klaar uitgetrek is en besig is om Albert se sleepwa weer te haak, kom die een bakkie teruggery. Hy praat met die mans en verduidelik dat daar geen manier is wat ons (die Drysdales) met ons 2x4 en sleepwa daardie bult sal kan uitkom nie. Hy sal die sleepwa vir ons haak en dan kan ons agter hom aanry!
Ek het sommer gehuil. Hierdie man het nie nodig gehad om terug te draai om ons te kom help nie. Maar later verduidelik hy, dat hulle in die Sahara woestyn so vasgeval het en hoe hy moes sukkel en hy het gedink hy kan ons dit spaar!!! Hierdie was "kindness" wat my heeltemal anders laat kyk na my medemens wie se reis ek dalk kan help makliker maak!
Ook het ons toe ons teenspoed beleef het in Etosha soveel "kindness" beleef:
- die dame wat vir ons moes plek maak in die reeds vol bespreekte kamp omdat ons bespreking in 'n ander kamp was, maar ons nie tot daar kon ry nie.
- die vragmotor drywer wat op 'n Vrydagmiddag 15:30 vir Malcolm moes neem na waar die wa op sy maag lê en met groot gesukkel dit op die bak gehys het met die hyskraan.
- die verkoopsman, Arnold, in Windhoek wat sy beste gegee het om vir ons 'n plan te maak!
- die eienaar wat sy sleepwa se as vir ons afgestaan het.
Voorwaar gaan 2015 'n ander jaar wees :-) Mag hierdie boodskap julle bemoedig vir 2015 en mag jy aan die einde van 2015 ook jou eie stories kan vertel van hoe jy God se Hand in jou lewe kon sien, Sy stem kon hoor en nie net glo op grond van iemand anders se getuienis nie. Alles tot eer van Sy Wonderlike Naam.
Seën vir julle elkeen tot ons weer kuier.
Subscribe to:
Posts (Atom)